I tak żyłem przez parę miesięcy w tym dziwnym, pogmatwanym stanie rozczarowania, nie mogąc zrobić kroku w żadnym nowym kierunku. Świat posuwał się naprzód i zdawało się, że tylko ja tkwię w miejscu.

–Haruki Murakami, Przygoda z owcą

Reposted from tak-niewiele via cannonball

Pomyślałam, mogłam być teraz taka szczęśliwa, miałam tyle szans w życiu, czemu ich nie wykorzystałam ? Czemu nadal ich nie wykorzystuje, czemu nie robię nic z moim życiem tylko od pewnego momentu egzystuje z dnia na dzień ? I mówię do siebie, dziewczyno obudź się, śmiej się, ciesz się, żyj życiem, i mówię do siebie.. Ale patrzę w lustro i siebie nie widzę.

płaczę ,to najlepiej mi wychodzi

niewiem gdzie jestem.. co gorsza

nie wiem kim jestem..

kim się stałam ?

Czemu taka się stałam..

- skydelan

Reposted from skydelan via cannonball

Chciałabym być znowu dzieckiem, bawić się z przyjaciółmi na placu zabaw do dwudziestej pierwszej, przy długich letnich wieczorach. Nie wiedzieć tego co wiem. Nie stracić tego co nigdy nie było moje z dnia na dzień. Mieć wszystkich bliskich których kochałam obok. I tylko śmiać się, i krzyczeć na całe gardło z czystej radości, tak jak to teraz słyszę przez uchylone okna, bawiące się razem dzieci, nie widzące końca..

- skydelan

Reposted from skydelan via cannonball

jak można czuć tyle na raz? i nie zwariować? jak to w sobie pomieścić. nie mogę powstrzymać łez. niech ktoś wciśnie stop.

Reposted via cannonball

lovinher:

https://www.instagram.com/p/CGyBNUNHTsT/

Reposted from merelygifted via henzelek